Antek

Urodził się w hodowli alpak około 2007 roku, ale dokładnej daty nikt już nie pamięta. Dostał na imię Albion, i tak też wpisano w jego paszporcie, ale już jego hodowcy uznali, że imię Antek bardziej do niego pasuje. Nie możemy się z tym nie zgodzić :).
Nie, Antoś nie jest źrebaczkiem. I nie, już nie urośnie. Jest kucem szetlandzkim, a kuce te są poprostu takie małe. Jest maści siwotarantowatej. Jego cechą charakterystyczną jest żabi pysk, czyli ciemnozabarwione plamy na różowej skórze obu warg. Jest to cecha często występująca u nakrapianych koni.
Antek to uosobienie (jakkolwiek dziwnie to nie brzmi w odniesieniu do konia) cierpliowści i łagodności. Żaden z koni, z takim spokojem, bez cienia łapczywości, nie zjada marchewek po jeździe 🙂
Antek przyjechał do nas razem z Vasco i początkowo mieszkali w jednym boksie. Szybko jednak trzeba było ich odseparować, bo Antek odganiał Vasco od siana i zjadał ogromne ilości owsa. Jak to możliwe? Najpierw odpędzał Vasia od żłobu zawieszonego na poziomie kolan, a gdy żłób został powieszony wyżej, znalazł sposób i na to. Gdy Vasco jadł i miał pysk pełen paszy, Antek podgryzał go w łopatkę. Wtedy Vasco się odwracał, robił groźną minę, a pasza wypadała mu z pyska na podłogę. Antek spokojnie zjadał to, co spadło i znów go podgryzał i tak w kółko, do końca posiłku.
Gdy go kupowaliśmy, baliśmy się, jak taki maluch poradzi sobie wśród dużych koni. Zupełnie niepotrzebnie. Antek wie, jak używać zębów i kopyt, i nie daje rozstawiać się po kątach.